ευπολίτευτος

εὐπολίτευτος, -ον (ΑΜ)

1. αυτός τού οποίου η πολιτεία, η διαγωγή είναι καλή, ο ευάρετος, ο κόσμιος

2. (για τη ζωή) ενάρετη, κόσμια («βίον εὐπολίτευτον»)

μσν.

το ουδ. ως ουσ. τὸ εὐπολίτευτον

η ενάρετη ζωή.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + πολιτεύομαι].